Sweco Belgium
Klimaatbestendigheid omarmen als bedrijf: Antoine Oger, IEEP
In het licht van de toenemende klimaatrisico’s erkennen bedrijven steeds vaker de noodzaak om zich aan te passen en te innoveren. Sweco praat over deze uitdagingen met Antoine Oger. De heer Oger is uitvoerend directeur bij het Institute for European Environmental Policy (IEEP). Hij onderzoekt de coherentie van interne en externe EU-beleidsmaatregelen voor handel, klimaat en circulaire economie.
De heer Oger vertelt ons waarom bedrijven maar beter actie ondernemen tegen klimaatrisico’s, over hoe Europees beleid kan helpen bij een veerkrachtige economie, en de implicaties van de komende regelgeving voor duurzaamheidsrapportage.
Als architectuur en engineering consultants die beleidsmakers en bedrijven adviseren, is Sweco uiteraard sterk geïnteresseerd in de drijfveren en implicaties die Antoine Oger identificeert. We willen effectieve oplossingen en toekomstbestendige strategieën blijven bieden, voor de uitdagingen van vandaag en morgen.
Lees hieronder hoe bij het aanpakken van klimaatrisico’s een proactieve betrokkenheid, geïnformeerde besluitvorming en strategische planning de weg kunnen banen naar een duurzamere toekomst, met veerkrachtige gemeenschappen en bedrijven.
Welkom meneer Oger, en bedankt dat u voor ons even duikt in de complexiteit van klimaatbeleid en economie. In een snel veranderende wereld, waarom zouden bedrijven actie moeten ondernemen tegen klimaatrisico’s?
Dat is eigenlijk heel eenvoudig: bedrijven en private operatoren werken niet in een vacuüm, ze opereren en zijn ingebed in een omgeving. Klimaatrisico’s kunnen bedrijven op veel verschillende manieren beïnvloeden. Ten eerste rechtstreeks, als een ramp de regio’s treft waarin ze zich bevinden. Een overstroming die een fabriek vernielt, heeft een directe impact.
Ten tweede kunnen klimaatrisico’s een indirecte impact hebben. Het kan de toeleveringsketens direct of indirect impacteren: de mensen die de apparatuur, goederen of diensten leveren die een bedrijf nodig heeft om hun activiteiten uit te voeren. En tot slot kan het de klanten van een bedrijf impacteren, en de noden van die klanten, waarop hun activiteiten gebaseerd zijn. Dus, klimaatrisico’s hebben vanuit elke hoek een invloed op bedrijven.
Op zich is dat al een belangrijke drijfveer om deze risico’s planmatig te verminderen, om ervoor te zorgen dat er uiteindelijk een bepaalde veerkracht is. Vooral nu de risico’s toenemen, zoals we zien. Als we kijken naar alle wetenschappelijke kennis die zeer recent is verzameld, is het scenario van alles laten betijen op lange termijn waarschijnlijk extreem duur. Het goede nieuws? We kunnen bedrijven de middelen bieden om die wetenschappelijke kennis, die data, te integreren in hun activiteiten en planningssystemen. Zo kunnen ze vooruit plannen, strategieën identificeren en implementeren om de risico’s te verminderen.
Hoe kan het Europees beleid een kader bieden om zowel klimaatrisico’s te verminderen als de economie veerkrachtiger te maken?
Dat werkt in twee richtingen, zowel bottom-up als top-down. Laat ons eerst bottom-up bekijken. Over heel Europa worden verschillende regio’s, ondernemers en burgers geconfronteerd met zeer uiteenlopende risico’s. Deze ervaringen kunnen worden doorgegeven aan de EU-instellingen, die de capaciteit hebben om ze te bundelen in kennis, datapunten, enz. Op basis daarvan kan de EU economische, sociale en milieueffectbeoordelingen leveren. Vervolgens kunnen deze top-down worden ingezet in wetgeving, strategieën, een kader, en zo geïmplementeerd worden in de lidstaten.
Deze aanpak heeft twee belangrijke voordelen. Ten eerste werken we met optimale informatie: het is de best beschikbare wetenschappelijke kennis die deze kaders aanstuurt.
Ten tweede biedt het een ijkpunt. Dat betekent niet, een universele oplossing die voor iedereen precies hetzelfde implementeert. Want nogmaals: verschillende regio’s en verschillende mensen zullen met verschillende risico’s geconfronteerd worden. Maar deze aanpak biedt wel een referentiekader, structuren, waarin lidstaten, en uiteindelijk lokale overheden, burgers en bedrijven daadwerkelijk kunnen werken.
De absolute prioriteit voor de EU-instellingen op dit moment is om dat optimale punt te vinden waar we de data, de vereiste kennis bekomen om daadwerkelijk een verschil te maken en verandering te stimuleren, maar niet de kernactiviteiten belemmeren en de bedrijven overbelasten, waardoor het contraproductief wordt.
Antoine Oger, uitvoerend directeur IEEP
De duurzaamheidsrapportage (CSRD, omnibuspakket enzovoort) zal in de toekomst veranderen. Hoe zal dit volgens u de urgentie beïnvloeden van de private sector, om actie te ondernemen tegen klimaatrisico’s en deze te rapporteren?
Ik denk dat we op dit moment geconfronteerd worden met drie soorten evoluties. En vanuit milieuoogpunt zijn sommige niet noodzakelijk slecht.
Allereerst is er de politieke winst op korte termijn. Zoals het voorstel om voor bedrijven de implementatie van een maatregel met twee jaar uit te stellen. Voor klimaatrisico’s heeft dat geen zin, want de situatie zal over twee jaar hetzelfde zijn. Een bedrijf moet zijn investeringen meer dan twee jaar vooruit plannen, en het klimaat zal over twee jaar niet veranderen. Deze benadering is niet helemaal nutteloos, omdat bedrijven meer tijd hebben om zich voor te bereiden op wat komen kan. Maar de voordelen zijn zeer beperkt.
Ten tweede speelt het zeer belangrijke aspect van vereenvoudiging, inderdaad een billijk streven. Zoals we zeiden, met de bottom-up aanpak kunnen we veel datapunten identificeren op basis van de beste wetenschappelijke kennis. Dat is een goede wetenschappelijke benadering, maar voldoen aan alle data-eisen van de EU kan de capaciteiten van bedrijven, lokale autoriteiten en andere operatoren belemmeren. Het is extreem moeilijk om de data te verzamelen, en het wordt steeds moeilijker. Hoe meer datapunten gerapporteerd moeten worden, hoe moeilijker het wordt om de data te bekomen. Aan het einde van de rit bereiken we een punt waarop het contraproductief wordt. Omdat het te veel tijd kost, te veel moeite.
Een bedrijf heeft andere prioriteiten, inclusief het aanpassen van hun activiteiten aan klimaatverandering. Waarin ze misschien niet slagen, omdat ze hun tijd vooral besteden aan rapporteren. De absolute prioriteit voor de EU-instellingen op dit moment is dan ook om dat optimale punt te vinden waar we de data, de vereiste kennis bekomen om daadwerkelijk een verschil te maken en verandering te stimuleren, zonder de kernactiviteiten te belemmeren, of de bedrijven overbelasten met iets dat contraproductief wordt. Die balans vinden is extreem moeilijk.
Ten derde wint de EU bijgevolg wat meer tijd om de drempel van de regelgeving te verhogen, wat een impact zal hebben op bedrijven. Ik heb de overbelasting benoemd: een bedrijf met een omzet van een miljard, 7000 werknemers in 30 landen en kantoren over de hele wereld heeft heel andere capaciteiten om zich aan te passen of te rapporteren, dan een lokale KMO in Brussel, bijvoorbeeld, met drie mensen die aan dit domein werken. Dus uiteindelijk moeten we ook de drempel verhogen die bedrijven verplicht om te rapporteren over al deze milieugerelateerde zaken.
En dat houdt wel steek, aangezien grotere bedrijven de belangrijkste aandrijvers met impact zijn.
Dus zij zouden binnen scope moeten blijven, terwijl kleinere bedrijven veel sneller het punt bereiken dat ik eerder noemde, waar het contraproductief wordt.
Hartelijk dank voor het delen van deze zeer relevante inzichten over de noodzaak voor bedrijven om proactief actie te ondernemen tegen klimaatrisico’s, binnen het kader van EU-beleid.
Overig nieuws
Webinar: Zeker van je energie. Klaar voor flexibiliteit.
Lees meer
Sweco en VLM onderzoeken hoe plattelandsprojecten de biodiversiteit kunnen versterken
Lees meer
Net-zero bouwen, kan dat wel?
Lees meer
